این اثر انگشت‌ها هستند که باعث منحصر به فرد بودن شما می‌شوند. به همین دلیل است که تمام مجرم‌های باهوش در سریال‌های تلویزیونی دستکش دستشان می‌کنند. حتی دوقلوهای همسان هم اثر انگشت متفاوتی دارند. اما مشخص شده که بسیاری از راه‌هایی که باعث شکل گرفتن اثر انگشت می‌شوند، به وسیله ژنتیک کنترل می‌شود. اگرچه خیلی از افراد اثر انگشت را یک امر تصادفی می‌دانند اما الگوی اصلی یا همان شکل کلی اثر انگشت شما تحت تاثیر ژن‌های شماست.
اثر انگشت‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند. دسته اول «مارپیچی»هایی به شکل دایره‌های چرخشی هستند. دسته دوم «حلقه»هایی به شکل خطوطی منحنی هستند که در از یک سمت انگشت شروع می‌شوند و در همان نقطه پایان می‌یابند و دسته سوم به شکل «کمانی» و قوسی هستند که از یک سمت انگشت شروع شده و در سمت مخالف آن پایان می‌یابد.
البته ژنتیک به صورت مستقیم این که چه الگویی بر روی کدام انگشت ظاهر شود را کنترل نمی‌کند، اما بر روی عواملی که شکل‌های مختلف را پدید می‌آورند اثر می‌گذارد. مثل تقارن در سطح انگشت‌ها. همان طور که می‌بیند، بین هفته‌های ششم و هشتم رشد یک جنین، جنین شروع به دریافت این پد‌های اضافی و ضخیم بر روی انگشتان، کف دست و کف پا می‌کنند، که «پد‌های کفی» نامیده می‌شوند. این پد‌ها زمانی ظاهر می‌شوند که یک نوع مخصوصی از بافت سلولی بنیادین پایین‌تر از لایه‌ی فعلی پوست متورم می‌شوند. این بافت mesenchyme نامیده می‌شود و در نهایت بافت‌هایی به هم متصل، مانند پوست و رگ‌های خونی را شکل می‌دهد.
در انسان‌ها ، این پد های کفی مدت زیادی باقی نمی‌مانند. در حدود هفته‌ی دهم، رشد این پد‌ها متوقف می‌شود، در حالی که رشد دست‌ها ادامه می‌یابد. تا پنج هفته بعد از آن، پد‌های کفی هم سطح دست‌ها و پا‌ها شده که همگی با آن آشنا هستیم. اما این امر که این پد‌ها هنگام از بین رفتن به چه شکلی ظاهر شوند تا حد خیلی زیادی به وسیله‌ی ژن‌ها کنترل می‌شود که هم بر روی چگونگی رشد دست‌ها و زمان دقیق شکل‌گیری اثر انگشت‌ها اثر می گذارد و نتایج همیشه متقارن یا یکسان نیستند.
به عنوان مثال، ممکن است یک سمت انگشت رشد بیشتری نسبت به سمت دیگر داشته باشد، که مربوط به پد کفی‌ای است که به سمت راست یا چپ شیب داشته است. درست مثل یک سراشیبی کوچک. اگر مرزهای اولی ، که حالت ابتدایی خطوط اثر انگشت هستند در راستای سراشیبی شکل بگیرند، باعث ایجاد شکل حلقه‌ای می‌شوند اما اگر پد‌های کفی زمانی که مرز‌ها ظاهر می‌شوند، شیب پیدا نکنند، باعث شکل گرفتن الگو‌های متقارن‌تری می‌شوند.
تحقیقات نشان داده که اگر پد صاف اما همچنان برامده باشد، مرز‌ها به شکل یک مارپیچی در می‌آیند. اما اگر بیشتر قسمت‌های پد ناپدید شود، باعث به وجود آمدن شکل کمانی می‌شود. از آنجایی که این الگو‌ها توسط ژنتیک کنترل می‌شوند، معمولا الگو‌ها در بین اعضای خانواده مشترک هستند. اما ریزه کاری های کوچکتری در اثر انگشت‌ها وجود دارد که فقط متخصصان می‌توانند آن‌ها را تشخیص دهند. این ریزه کاری‌ها در هر انسانی متفاوت است. حتی در افراد یک خانواده.
و ما درباره این که این ریزه‌کاری ها چگونه شکل می‌گیرند اطلاعات زیادی نداریم.اما تحقیقات نشان داده‌اند که این نقاط تحت تاثیر عوامل محیطی هستند. از جمله محل واقعی جنین در رحم که آیا کیسه آمنیوتیک را لمس می‌کند یا نه و حتی به غلظت مایع آمنیوتیک هم بستگی دارد. همه‌ی این عوامل با هم می‌تواند باعث پیچ خوردن سرتاسر الگو شود. مثلا تعداد برآمدگی‌ها یا محلی که آن‌ها روی انگشت شما هم‌گرا می‌شوند. حتی در دوقلوهای همسان، اگر چه ممکن است الگو‌های روی انگشتان مشابه باشد، اما اثر آن‌ها دقیقا یکسان نیست. پس اثر انگشت‌های شما نه تنها منحصر به فرد است بلکه می‌تواند حقایق زیادی در رابطه با اینکه چگونه در رحم رشد کردید بیان کند.
ترجمه زیرنویس : نازنین برادران
Created by: SciShow
منبع : سایت گمانه
مفید بود
همتتان مستدام