در آن زمان ماشین بخار به وسیلهٔ جیمز وات اختراع شده بود و در صنعت نقش مهمی ایفا میکرد. با این حال و علیرغم کوششهای صنعتگران، بازده آن بسیار اندک بود. در آن زمان هنوز اطمینان کاملی نسبت به قانون بقای انرژی وجود نداشت، و انرژی و گرما متفاوت از هم انگاشته میشدند و اصولاً گرما به عنوان مادهای بیوزن و نامرئی پنداشته میشد.
در اوج فعالیت علمیاش در سی و شش سالگی بر اثر ابتلا به بیماری وبا که در آن زمان همهگیر شده بود چشم از جهان فروبست.
در سن شانزده سالگی وارد مدرسهٔ پلیتکنیک شد. او همزمان با محصلین دیگری چون ناویر و کریولیس (که آنها هم بعدها دانشمندان بزرگی شدند)، نزد استادان بزرگی از جمله گیلوساک، پواسون، آراگو و آمپر به تحصیل پرداخت. پس از طی مدرسهٔ پلیتکنیک، با درجهٔ افسری وارد ارتشفرانسه شد، ولی پس از سقوط ناپلئون و تبعید پدرش، از ارتش خارج شد. پس از آن در پاریس اقامت گزید. در پاریس با دانشگاه سوربون و کالج دوفرانس در ارتباط بود. به موسیقی و تئاتر دلبستگی داشت و حتی دربارهٔ رقص و شمشیربازی تحقیق میکرد.