گاهی بعضی‌ها تصور می‌کنند که طراحی صنعتی، فقط برای زیبا کردن کالاهای خانگی کاربرد دارد، در صورتی که یک طراحی صنعتی خوب می‌تواند واقعا یک وسیله را کارآمد یا به‌درنخور کند.
در سال‌های جنگ جهانی دوم، متفقین باک‌های بنزینی به این شکل داشتند:
اما باک‌های بنزین انگلیسی‌ها این طوری بود.
شاید در نگاه اول با خودمان تصور کنیم که طراحی پیچیده‌تر محفظه‌های سوخت آلمان‌ها اهمیت خاصی نداشته است. شرایط جنگی است آخر! چه فرقی می‌کند که شما یک وسیله را زمخت درست کنید یا زیبا!
اما باید بگوییم که طراحی باک آلمان‌ها، اتفاقا این وسیله را بسیار کارآمد کرده بود و متفقین همیشه آرزوی داشتن چنین باک‌هایی را داشتند و با خوشحالی تمام این باک‌ها را یک از غنایم ارزشمند خود، در طی پیروزی‌هاشان می‌دانستند.
چرا؟
- باک‌های انگلیسی‌ها سطوح و لبه‌های کاملا صافی داشتند و مستعد خم شدن بودند. این مسئله باعث می‌شد هم بدنه آنها تاب بردارد و استحکام لازم را نداشته باشد و هم در اطراف دهانه این خمیدگی‌ها، باعث شوند که سرپوش به راحتی باز و بسته نشود.
اما باک‌های آلمانی‌ها، با آن سطوح انحنادار، فوق‌العاده مستحکم بودند.
- انگلیسی‌ها مجبور بودند از قیف و شیلنگ برای تخلیه محتوای باک‌ها استفاده کنند، اما دهامه باک‌های آلمانی‌ها، استوانه‌ای بود و نیاز به وسیله جانبی دیگری نبود.
- یک چیز جالب دیگر، باک‌های آلمانی‌ها درست ۲۰ لیتر، گنجایش داشتند، در صورتی که باک‌های انگلیسی‌ها عدد رندی از حجم نداشتند. هر سرباز ساده آلمانی می‌توانست حساب کند که داخل یک مخزن چقدر سوخت ریخته است، اما همین کار برای انگلیسی‌های مستلزم ضرب وقت‌گیری بود!
- باک‌های آلمانی سه دسته داشتند و بلک‌های انگلیسی یک دسته.
حالا چرا آلمان‌ها زحمت گنجاندن ۳ دسته را کشیده بودند؟!
هر سرباز آلمانی می‌توانست، دو باک را کنار هم بگذارد و با چسباندن دو دسته کناری به هم، از آن به عنوان یک دسته واحد برای بالا بردن همزمان دو باک با یک دست استفاده کند، به این ترتیب هر سرباز می‌توانست در صورتی که لازم باشد، ۴ باک را هم حمل کند.
در شرایطی دیگر، دو سرباز آلمانی می‌توانستند برای حمل محفظه سوخت در مسافت‌های طولانی، دو دسته جانبی را بگیرند و به راحتی حمل‌اش کنند.
برگرفته از سایت : یک پزشک
darya
